hurrita

Galego

Adxectivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurritas; fs: hurrita; fpl: hurritas)

1. (Historia) Relativo ou pertencente aos hurritas.

Traducións

• Alemán: hurritisch ^(de), hurrisch ^(de)
• Armenio: խուռիական ^(hy)
• Bielorruso: хурыцкі ^(be)
• Castelán: hurrita ^(es)
• Catalán: hurrita ^(ca)
• Checo: churritský ^(cs)
• Finés: hurrilainen ^(fi)
• Francés: hourrite ^(fr)
• Hitita: ḫurlili ^(hit)
• Inglés: Hurrian ^(en)
• Polaco: hurycki ^(pl)
• Portugués: hurrita ^(pt)
• Ruso: хурритский ^(ru)
• Sueco: hurritisk ^(sv)
• Xeorxiano: ხურიტული ^(ka)

Substantivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurritas; fs: hurrita; fpl: hurritas)

1. (Historia) Individuo do pobo dos hurritas.

Traducións

• Alemán: Hurriter ^(de), Hurriterin ^(de)
• Armenio: խուռի ^(hy)
• Castelán: hurrita ^(es)
• Catalán: hurrita ^(ca)
• Checo: Churrita ^(cs)
• Francés: Hourrite ^(fr)
• Inglés: Hurrian ^(en)
• Persa: هوری ^(fa)
• Portugués: hurrita ^(pt)
• Ruso: хуррит ^(ru)
• Sueco: hurrit ^(sv)
• Xeorxiano: ხურიტი ^(ka)

Substantivo masculino

hurrita (sg: hurrita; pl: hurritas)

1. (Historia) (Linguas do mundo) Lingua dos hurritas, documentada desde o 2300 a.C., pouco coñecida, hai textos bilingües hurrita-hitita.

Traducións

• Alemán: Hurritisch ^(de)
• Armenio: խուռիերեն ^(hy)
• Castelán: hurrita ^(es)
• Catalán: hurrita ^(ca)
• Checo: churritština ^(cs)
• Finés: hurri ^(fi)
• Francés: hourrite ^(fr)
• Inglés: Hurrian ^(en)
• Polaco: hurycki ^(pl)
• Portugués: hurrita ^(pt)
• Ruso: хурритский ^(ru)
• Sueco: hurritiska ^(sv)
• Vasco: hurriera ^(eu)
• Xeorxiano: ხურიტული ^(ka), ხურიტული ენა ^(ka)

Castelán

Adxectivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurritas; fs: hurrita; fpl: hurritas)

1. (Historia) Hurrita.

Substantivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurritas; fs: hurrita; fpl: hurritas)

1. (Historia) Hurrita.

Substantivo masculino

hurrita (sg: hurrita; pl: hurritas)

1. (Historia) (Linguas do mundo) Hurrita.

Catalán

Adxectivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurrites; fs: hurrita; fpl: hurrites)

1. (Historia) Hurrita.

Substantivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurrites; fs: hurrita; fpl: hurrites)

1. (Historia) Hurrita.

Substantivo masculino

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurrites; fs: hurrita; fpl: hurrites)

1. (Historia) (Linguas do mundo) Hurrita.

Portugués

Adxectivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurritas; fs: hurrita; fpl: hurritas)

1. (Historia) Hurrita.

Substantivo

hurrita (ms: hurrita; mpl: hurritas; fs: hurrita; fpl: hurritas)

1. (Historia) Hurrita.

Substantivo masculino

hurrita (sg: hurrita; pl: hurritas)

1. (Historia) (Linguas do mundo) Hurrita.