harmonía

Galego

• Etimoloxía: do latín harmoniam

• Pronuncia: /aɾmoˈnia̝/ (AFI)

Substantivo feminino

harmonía (sg: harmonía; pl: harmonías)

1. (Música) É a arte de combinar varios sons simultaneamente, formando grupos de sons acordes (tres ou máis sons executados ao mesmo tempo) que se suceden e interrelacionan de acordo a determinadas normas (que dependen do sistema harmónico elixido).
2. Situación na que existe calma e tranquilidade, e na que os elementos do contorno coinciden entre si.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Traducións

• Castelán: armonía ^(es), harmonía ^(es).
• Francés: harmonie ^(fr).
• Inglés: harmony ^(en).

Castelán

Substantivo feminino

harmonía f (sg: harmonía; pl: harmonías)

1. harmonía.