froito

Galego

• Etimoloxía: do latín fructus.

• Pronuncia: /ˈfɾoj.tʊ/ (AFI)

Substantivo masculino

froito (sg: froito; pl: froitos)

1. Órgano das plantas resultante da fecundación e transformación (maduración) do ovario da flor, característico pois das plantas anxiospermas. A súa función é protexe-las sementes e contribuír á súa diseminación. Nesta transformación, a parede do ovario dá lugar ó pericarpio do froito e o óvulo á semente. A forma, consistencia, tamaño e aspecto en xeral son moi variables segundo a especie da que proveña. A mazá é o froito da maceira.
2. Por ext. O que produce a terra cultivada. A xeada estragou o froito da horta.
3. (Figurado) Resultado dun traballo. Quedou moi satisfeito do froito obtido tras tanto esforzo.

Observacións

• Na súa primeira acepción, non se debe confundir con «froita», que é un concepto gastronómico.

Traducións

• Alemán: Frucht ^(de), Ertrag ^(de)
• Bretón: frouezh ^(br)
• Castelán: fruto ^(es)
• Catalán: fruit ^(ca)
• Chinés: 水果 ^(zh)
• Francés: fruit ^(fr)
• Inglés: fruit ^(en)
• Italiano: frutto ^(it)
• Polaco: owoc ^(pl)
• Portugués: fruto ^(pt)
• Vasco: fruitu ^(eu)