endure

Inglés

• Etimoloxía: do inglés medio enduren, do francés antigo endurer, do latín indūrō (endurecer).

• Pronuncia: /ɪnˈdjʊə̯(ɹ)/, /ɪnˈdjɔː(ɹ)/, /ɪnˈd͡ʒʊə̯(ɹ)/, /ɪnˈd͡ʒɔː(ɹ)/ (Reino Unido) (AFI)

• Pronuncia: /ɪnˈd(j)ʊɹ/ (Estados Unidos de América) (AFI)

• Escoitar: «endure» (Estados Unidos de América) (Ficheiro ─ axuda)

---

presente	presente (3ª persoa)	pretérito	participio	xerundio
endure	endures	endured	endured	enduring

Verbo transitivo

endure

1. Aguantar, soportar.

Verbo intransitivo

endure

1. Perdurar.