du

Alemán

• Etimoloxía: do alto alemán medio du, duo, dū, do alto alemán antigo dū, do protoxermánico occidental *þū, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

• Pronuncia: /duː/ (AFI)

• Escoitar: «du» (Ficheiro ─ axuda)

Pronome

du

1. Ti.

Termos relacionados

• duzen
• Du

Alemán de Pensilvania

• Etimoloxía: do alto alemán medio du, duo, dū, do alto alemán antigo dū, do protoxermánico occidental *þū, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

Pronome

du

1. Ti.

Bretón

• Etimoloxía: do protobritónico *duβ, do protocéltico *dubus, do protoindoeuropeo *dʰewbʰ-.

• Pronuncia: /ˈdyː/ (AFI)

Adxectivo

du

1. Negro.

Córnico

• Etimoloxía: do protobritónico *duβ, do protocéltico *dubus, do protoindoeuropeo *dʰewbʰ-.

Adxectivo

du

1. Negro.

Esperanto

• Etimoloxía: do latín duo, do protoindoeuropeo *dwóh₁.

• Pronuncia: /du/ (AFI)

• Escoitar: «du» (Ficheiro ─ axuda)

Número cardinal

du

1. Dous.

Termos relacionados

• duo
• dupunkto

Francés

• Pronuncia: /dy/ (AFI)

• Escoitar: «du» (Ficheiro ─ axuda)

Contracción

du

1. Contraccion de de e le ("do").

Frisón oriental

• Etimoloxía: do frisón antigo thū, do protoxermánico occidental *þū, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

• Pronuncia: /du/ (AFI)

Pronome

du

1. Ti.

Gaikundi

Substantivo

du

1. Home.

Referencias

• Gaikundi-Ontena Organised Phonology Data (2011)

Galés

• Etimoloxía: do protobritónico *duβ, do protocéltico *dubus, do protoindoeuropeo *dʰewbʰ-.

• Pronuncia: /dɨː/ (Norte)

• Pronuncia: /diː/ (Sur)

Adxectivo

du

1. Negro.

Hunsriqueano

• Etimoloxía: do alto alemán medio du, duo, dū, do alto alemán antigo dū, do protoxermánico occidental *þū, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

• Pronuncia: /tuː/, /tə/ (AFI)

Pronome

du

1. Ti.

Ido

• Etimoloxía: do esperanto du, do latín duo, do protoindoeuropeo *dwóh₁.

Número cardinal

du

1. Dous.

Kalasha

• Etimoloxía: do sánscrito द्व, do protoindoeuropeo *dwóh₁.

Número cardinal

du

1. Dous.

Lituano

• Etimoloxía: do bat-pro *duwō, do protoindoeuropeo *dwóh₁.

• Pronuncia: /d̪ʊ/ (AFI)

Número cardinal

du

1. Dous.

Mócheno

• Etimoloxía: do alto alemán medio du, duo, dū, do alto alemán antigo dū, do protoxermánico occidental *þū, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

Pronome

du

1. Ti.

Bokmål

• Etimoloxía: do nórdico antigo þú, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

• Pronuncia: /dʉː/ (AFI)

Pronome

du

1. Ti.

Noruegués nynorsk

• Etimoloxía: do nórdico antigo þú, do protoxermánico *þū, do protoindoeuropeo *túh₂.

• Pronuncia: /dʉː/ (AFI)

Pronome

du

1. Ti.

Obokuitai

Substantivo

du

1. Paxaro.

Normando

• Etimoloxía: do latín dux, ducem.

Substantivo

du

1. Duque.

Romañol

• Etimoloxía: do latín duo, do protoindoeuropeo *dwóh₁.

Número cardinal

du

1. Dous.

Véneto

• Etimoloxía: do latín duo, do protoindoeuropeo *dwóh₁.

Número cardinal

du

1. Dous.