disfaxia

Galego

• Etimoloxía: do prefixo dis-e o sufixo -faxia.

• Pronuncia: /disˈfaʃja̝/ (AFI)

Substantivo feminino

disfaxia (sg: disfaxia; pl: disfaxias)

1. (Patoloxía) Dificultade para deglutir.

Traducións

• Alemán: Dysphagie ^(de), Schluckstörung ^(de)
• Búlgaro: дисфагия ^(bg)
• Castelán: disfagia ^(es)
• Catalán: disfàgia ^(ca)
• Checo: dysfagie ^(cs)
• Eslovaco: dysfágia ^(sk)
• Estoniano: düsfaagia ^(et)
• Finés: dysfagia ^(fi)
• Francés: dysphagie ^(fr)
• Grego: δυσφαγία ^(el)
• Inglés: dysphagia ^(en)
• Italiano: disfagia ^(it)
• Neerlandés: dysfagie ^(nl)
• Polaco: dysfagia ^(pl)
• Portugués: disfagia ^(pt)
• Ruso: дисфагия ^(ru)
• Sueco: dysfagi ^(sv)
• Turco: disfaji ^(tr)
• Ucraíno: дисфагія ^(uk)
• Vasco: disfagia ^(eu)