contigüidade

Galego

• Etimoloxía: do latín contiguitas.

• Pronuncia: /kontiɣwiˈðaðe̝/ (AFI)

Substantivo feminino

contigüidade (sg: contigüidade; pl: contigüidades)

1. Estado de contiguo, de proximidade ou contacto dunha cousa con outra.

Traducións

• Alemán: Nähe ^(de)
• Castelán: contigüidad ^(es)
• Catalán: contigüitat ^(ca)
• Francés: contiguïté ^(fr)
• Ido: kontigueso ^(io)
• Inglés: contiguity ^(en)
• Italiano: contiguità ^(it)
• Neerlandés: contiguïteit ^(nl)
• Portugués: contiguidade ^(pt)
• Romanés: contiguitate ^(ro)
• Sueco: kontiguitet ^(sv)
• Turco: bitişiklik ^(tr)