coello

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués cõello, do latín vulgar *cuniclus, do latín cuniculus.

• Pronuncia: /koˈeʎo̝/ (AFI)

• Escoitar: «coello» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

coello (sg: coello; pl: coellos)

1. (Zooloxía, alimentación) Mamífero da familia da lebre, coas orellas tan longas como a cabeza e as patas traseiras máis longas cás de diante, que vive en estado salvaxe e tamén se cría como animal doméstico, para aproveitar a súa carne e a súa pel.
   • Nome científico: Oryctolagus cuniculus
   • Exemplo: Saíron a mercar coellos para facer un guiso.
     
     

Sinónimos

• coenllo

Variantes

• conexo

Termos relacionados

• coello de indias

Traducións

• Arapaho: nowootooku ^(arp).
• Asturiano: coneyu ^(ast), conexo ^(ast).
• Castelán: conejo ^(es).
• Catalán: conill ^(ca)
• Checo: králík ^(cs).
• Cheién: vóhkóóhe ^(chy).
• Danés: kanin ^(da)
• Esloveno: kunec ^(sl).
• Francés: lapin ^(fr).
• Inglés: rabbit ^(en).
• Náhuatl de Morelos: tochtle ^(nhm)
• Noruegués: kanin ^(no)
• Occitano: conilh ^(oc)
• Polaco: królik ^(pl).
• Portugués: coelho ^(pt).
• Sueco: kanin ^(sv)
• Vasco: untxi ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Animais