cínico

Galego

• Etimoloxía: do latín cynicus, do grego antigo κυνικός (kynikós), orixinalmente de Κυνόσαργες (Kynósarges), o pórtico onde daba ensinanzas o filósofo Antístenes, logo reinterpretado como derivado de κύων (kýōn, "can").

• Pronuncia: /ˈθiniko̝/ (AFI)

Adxectivo

cínico (ms: cínico; mpl: cínicos; fs: cínica; fpl: cínicas)

1. Que mente, fala ou actúa con descaro.
2. (Filosofía) Relativo ou pertencente ao cinismo.

Termos relacionados

• cinicamente

Substantivo

cínico (ms: cínico; mpl: cínicos; fs: cínica; fpl: cínicas)

1. Persoa que mente, fala ou actúa con descaro.
2. (Filosofía) Persoa que profesa o cinismo.

Traducións

• Francés: cynique ^(fr)