bisílabo
Galego
Pronuncia: [biˈsi.lɐ.βʊ] (AFI)
Substantivo masculino
bisílabo (sg: bisílabo; pl: bisílabos)
- (Lingüística) Conxunto de dúas sílabas, palabra de dúas sílabas.
- (Lingüística) Verso de arte menor, de dúas sílabas.
Traducións
- Castelán: bisílabo (es), disílabo (es)
- Catalán: bisíl·lab (ca)
- Francés: dissyllabe (fr)
- Inglés: bisyllabic (en), disyllabic (en)
- Irlandés: déshiollach (ga)
- Italiano: bisillabo (it)
- Polaco: dwusylabowiec (pl)
- Portugués: dissílabo (pt)
Adxectivo
bisílabo (ms: bisílabo; mpl: bisílabos; fs: bisílaba; fpl: bisílabas)
- (Lingüística) Que se compón de dúas sílabas.
Sinónimos
Traducións
- Castelán: bisílabo (es), disílabo (es)
- Catalán: bisíl·lab (ca)
- Francés: dissyllabe (fr), bisyllabique (fr), dissyllabique (fr)
- Inglés: disyllabic (en)
- Italiano: bisillabo (it), disillabico (it)
- Polaco: dwusylabowy (pl)
- Portugués: dissílabo (pt)
- Checo: dvouslabičný (cs)
- Finés: kaksitavuinen (fi)
- Alemán: zweisilbig (de)
- Irlandés: déshiollach (ga)
- Ruso: двусло́жный (ru)
- Gaélico escocés: dà-shiolach (gd)
- Serbocroata: дво̀сложан (sh), dvòsložan (sh)
- Sueco: tvåstavig (sv)
Castelán
Substantivo masculino
bisílabo (sg: bisílabo; pl: bisílabos)
Adxectivo
bisílabo (ms: bisílabo; mpl: bisílabos; fs: bisílaba; fpl: bisílabas)