bearnés

Galego

• Etimoloxía: de Bearn ou Bearne.

• Pronuncia: /beaɾˈnes/ (AFI)

Adxectivo

bearnés (ms: bearnés; mpl: bearneses; fs: bearnesa; fpl: bearnesas)

1. Relativo ou pertencente a Bearn.

Traducións

• Aragonés: bearnés ^(an), biarnés ^(an)
• Castelán: bearnés ^(es)
• Catalán: bearnès ^(ca)
• Francés: béarnais ^(fr)
• Inglés: Béarnese ^(en)
• Occitano: bearnés ^(oc), biarnés ^(oc)
• Portugués: bearnês ^(pt)
• Vasco: biarniko ^(eu), biarnera ^(eu)

Substantivo

bearnés (ms: bearnés; mpl: bearneses; fs: bearnesa; fpl: bearnesas)

1. (Xentilicio) Habitante ou natural de Bearn.

Traducións

• Aragonés: bearnés ^(an), biarnés ^(an)
• Castelán: bearnés ^(es)
• Catalán: bearnès ^(ca)
• Francés: Béarnais ^(fr)
• Inglés: Béarnese ^(en)
• Occitano: bearnés ^(oc), biarnés ^(oc)
• Portugués: bearnês ^(pt)
• Vasco: biarniko ^(eu), biarnera ^(eu)

Substantivo masculino

bearnés (sg: bearnés; pl: bearneses)

1. (Lingüística) Variante do gascón.

Traducións

• Aragonés: bearnés ^(an), biarnés ^(an)
• Castelán: bearnés ^(es)
• Catalán: bearnès ^(ca)
• Francés: béarnais ^(fr)
• Inglés: Béarnese ^(en)
• Occitano: bearnés ^(oc), biarnés ^(oc)
• Portugués: bearnês ^(pt)
• Vasco: biarniko ^(eu), biarnera ^(eu)