bacante

Galego

Bacante (William-Adolphe Bouguereau)

• Etimoloxía: do latín bacchans, -antis (seguidora de Baco)

Substantivo feminino

bacante (sg: bacante; pl: bacantes)

1. (Mitoloxía) Sacerdotisa do deus Baco (ou muller en xeral) que formaba parte das bacanais.
   • Exemplo: As Bacantes é o título dunha traxedia de Eurípides.
     
     
   • Termos relacionados: bacanal, Baco, ménades

Traducións

• Castelán: bacante ^(es)