aseidade

Galego

• Etimoloxía: do latín aseitas, de a se ("de si mesmo", "por si").

• Pronuncia: /asejˈðaðe̝/ (AFI)

Substantivo feminino

aseidade (sg: aseidade; pl: aseidades)

1. (Filosofía) Atributo divino esencial que consiste en existir por si mesmo, sin proceder dunha orixe exterior allea.

Traducións

• Alemán: Aseität ^(de)
• Castelán: aseidad ^(es)
• Catalán: aseïtat ^(ca)
• Francés: aséité ^(fr)
• Inglés: aseity ^(en)
• Italiano: aseita ^(it)
• Latín: aseitas ^(la)
• Portugués: asseidade ^(pt)
• Sueco: aseitet ^(sv)
• Xaponés: 自存性 ^(ja) (jisonsei)