argon

Grafías semellantes:     Argon ,    argón

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo αργóν (inactivo).

• Pronuncia: /ˈaɾɣo̝ŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

argon

1. (Química) Elemento químico número 18, é gas nobre coma o neon, incoloro e inodoro. Emprégase nas lámpadas incandescentes. Foi descuberto por Rayleight e Ramsay en 1894. O seu símbolo é Ar.

Traducións

• Alemán: Argon ^(de).
• Castelán: argón ^(es).
• Francés: argon ^(fr).
• Inglés: argon ^(en).
• Italiano: argo ^(it).
• Neerlandés: argon ^(nl).
• Portugués: argônio ^(pt).
• Sueco: argon ^(sv).
• Turco: argon ^(tr).

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Africáner

Substantivo

argon

1. (Química) Argon.

Francés

• Escoitar: «argon» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

argon

1. (Química) Argon.

Inglés

• Escoitar: (Estados Unidos de América) (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

argon

1. (Química) Argon.

Neerlandés

• Escoitar: «argon» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

argon

1. (Química) Argon.

Sueco

Substantivo

argon

1. (Química) Argon.

Turco

Substantivo

argon

1. (Química) Argon.