apogeum

Africáner

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.

Finés

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeum.

Húngaro

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.

Neerlandés

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

• Escoitar: «apogeum» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeum.

Noruegués

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.

Polaco

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perygeum.
2. (Figurado) Apoxeo.

Sueco

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeum

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeum.