apogeo

Castelán

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

• Pronuncia: /apoˈxeo/ (AFI)

Substantivo masculino

apogeo (sg: apogeo; pl: apogeos)

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeo.
2. (Figurado) Apoxeo.

Esperanto

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeo

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeo.

Ido

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeo

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • {{ant|[[perigeo}.#Ido|perigeo}.]]

Italiano

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

• Pronuncia: /a.po.ˈdʒɛ.o/ (AFI)

Substantivo masculino

apogeo (sg: apogeo; pl: apogei)

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeo.

Vasco

• Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").

Substantivo

apogeo

1. (Astronomía) Apoxeo.
   • Antónimos: perigeo.