abalón

Galego

• Etimoloxía: de abalar, do latín ballare, ou de advallare.

• Pronuncia: [a.βaˈloŋ] (AFI)

Substantivo masculino

abalón (sg: abalón; pl: abalóns (estándar e galego occidental), abalós (galego central), abalois (galego oriental))

1. Movemento repentino e violento.

Referencias

VV. AA. Dicionario de secundaria e bacharelato Cumio da lingua galega. p. 31. Edicións do Cumio. ISBN 978-84-8289-519-2.