matemática

Grafías semellantes:     matematica ,    matematică

Galego

• Etimoloxía: do latín mathēmatica, do grego antigo μαθηματικός (mathēmatikós).

• Pronuncia: /mateˈmatika̝/ (AFI)

Substantivo feminino

matemática

1. Ciencia que se ocupa das propiedades dos números, das figuras xeométricas, etc., das súas relacións e da súa aplicación a outras ciencias.
   • Observacións: o uso do seu sinónimo «matemáticas» é máis habitual.
   • Sinónimos: matemáticas.
   • Termos relacionados: algoritmo, álxebra, aritmética, ciencias exactas, trigonometría, xeometría.

Traducións

• Castelán: matemáticas ^(es), matemática ^(es).
• Portugués: matemática ^(pt), matemáticas ^(pt).

Adxectivo

matemática (ms: matemático; mpl: matemáticos; fs: matemática; fpl: matemáticas)

1. Relativo á matemática.
2. Que se consegue mediante matemáticas.
3. Que ten certeza absoluta.

Traducións

• Castelán: matemático ^(es), -a ^(es).

Substantivo

matemática (ms: matemático; mpl: matemáticos; fs: matemática; fpl: matemáticas)

1. Persoa versada en matemáticas.

Traducións

• Castelán: matemático ^(es), -a ^(es).

Castelán

• Etimoloxía: do latín mathēmatica, do grego antigo μαθηματικός (mathēmatikós).

Substantivo feminino

matemática

1. Matemáticas.

Adxectivo

matemática (ms: matemático; mpl: matemáticos; fs: matemática; fpl: matemáticas)

1. Matemático (relativo á matemática).
2. Matemático (que se consegue mediante matemáticas).
3. Matemático (que ten certeza absoluta).

Substantivo

matemática (ms: matemático; mpl: matemáticos; fs: matemática; fpl: matemáticas)

1. Matemático.

Portugués

• Etimoloxía: do latín mathēmatica, do grego antigo μαθηματικός (mathēmatikós).

Substantivo feminino

matemática

1. (Matemáticas) Matemáticas, ciencia.