Galego

Etimoloxía: do latín Ignatius, do grego antigo Ἰγνάτιος.

Pronuncia: [iɡˈna.θjʊ] (AFI)

Nome propio

Ignacio

Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Cognados de «Ignacio» noutras linguas.

Alemán: Ignaz ^(de)
Árabe: إغناطيوس ^(ar)
Armenio: Իգնատիոս ^(hy)
Castelán: Ignacio ^(es).
Catalán: Ignasi ^(ca).
Checo: Ignác ^(cs).
Eslovaco: Ignác ^(sk).
Francés: Ignace ^(fr).
Húngaro: Ignác ^(hu).
Inglés: Ignatius ^(en).
Italiano: Ignazio ^(it).
Letón: Ignats ^(lv)
Lituano: Ignacas ^(lt)
Polaco: Ignacy ^(pl).
Portugués: Inácio ^(pt).
Ruso: Игнатий ^(ru).
Vasco: Inazio ^(eu), Inaxio ^(eu), Iñaki ^(eu).

Referencias

Seixas Subirá, Xaime (1977). Catrocentos nomes galegos pra homes e mulleres. p. 22. SEPT. ISBN 9788473370035. Costas González, Xosé-Henrique (1991). 1.000 nomes galegos. Comisión para a Normalizacion Linguistica.

Castelán

Etimoloxía: do latín Ignatius, do grego antigo Ἰγνάτιος.

Nome propio

Ignacio

Definición impropia: nome propio masculino, cognado co galego «Ignacio».