Eleuterio

Galego

• Etimoloxía: do latín Eleutherius, do grego antigo Ἐλευθέριος, de ἐλεύθερος.

Nome propio

Eleuterio

1. Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Cognados de «Eleuterio» noutras linguas.

Castelán: Eleuterio (es). Francés: Éleuthère (fr). Grego: Ελευθέριος (el). Italiano: Eleuterio (it). Polaco: Eleuteriusz (pl), Eleutery (pl). Vasco: Eleuterio (eu).

Castelán

• Etimoloxía: do latín Eleutherius, do grego antigo Ἐλευθέριος, de ἐλεύθερος.

Nome propio

Eleuterio

1. Definición impropia: nome propio masculino, cognado co galego «Eleuterio».

Italiano

• Etimoloxía: do latín Eleutherius, do grego antigo Ἐλευθέριος, de ἐλεύθερος.

Nome propio

Eleuterio

1. Definición impropia: nome propio masculino, cognado co galego «Eleuterio».

Vasco

• Etimoloxía: do latín Eleutherius, do grego antigo Ἐλευθέριος, de ἐλεύθερος.

Nome propio

Eleuterio

1. Definición impropia: nome propio masculino, cognado co galego «Eleuterio».