Barnabeu

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo Βαρναβᾶς (Barnabâs), do hebreo בּר‎ (bar) e נָבִיא‎ (naví).

Nome propio

Barnabeu

1. Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Cognados de «Barnabeu» noutras linguas.

Bretón: Barnabaz (br). Castelán: Bernabé (es). Catalán: Bernabé (ca). Francés: Barnabé (fr). Grego: Βαρνάβας (el). Húngaro: Barnabás (hu). Inglés: Barnabas (en). Italiano: Barnaba (it). Ruso: Варнава (ru).

Referencias

Costas González, Xosé-Henrique (1991). 1.000 nomes galegos. Comisión para a Normalizacion Linguistica.