éter

Galego

• Etimoloxía: Do latín aether e este do grego αἰθήρ

Substantivo masculino

éter

1. (Astronomía) (Física) Hipotética substancia extremadamente lixeira que se cría que ocupaba todos os espazos baleiros como un fluído.
2. (Por extensión) Espazo celeste.
3. (Química) Composto químico orgánico que contén un grupo funcional formado por un átomo de osíxeno unido a dous grupos alquilo ou arilo, e que ten como fórmula xeral R–O–R.

Traducións

• Alemán: Ether ^(de).
• Árabe: إيثر ^(ar).
• Búlgaro: етер ^(bg).
• Castelán: éter ^(es).
• Chinés: 醚 ^(zh).
• Coreano: 에테르 ^(ko).
• Danés: æter ^(da).
• Esperanto: etero ^(eo).
• Estoniano: eetrid ^(et).
• Finés: eetteri ^(fi).
• Francés: éther ^(fr)
• Hebreo: אתר ^(he)
• Húngaro: éter ^(hu)
• Ido: etero ^(io)
• Inglés: ether ^(en)
• Italiano: eteri ^(it)
• Latín: aether ^(la)
• Letón: ēteri ^(lv)
• Neerlandés: ether ^(nl)
• Noruegués: eter ^(no)
• Noruegués nynorsk: eterar ⁽ⁿⁿ⁾
• Polaco: eter ^(pl)
• Portugués: éter ^(pt)
• Serbio: етар ^(sr)
• Sueco: eter ^(sv)
• Ucraíno: етери ^(uk)
• Vietnamita: ete ^(vi)
• Xaponés: エーテル ^(ja)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da astronomía

Castelán

• Etimoloxía: Do latín aether e este do grego αἰθήρ

Substantivo masculino

éter

1. (Física) (Química) Éter.

Húngaro

• Etimoloxía: Do latín aether e este do grego αἰθήρ

• Escoitar: «éter» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

éter

1. (Física) (Astronomía) Éter.

Portugués

• Etimoloxía: Do latín aether e este do grego αἰθήρ

Substantivo masculino

éter

1. (Física) (Astronomía) Éter.