repugnancia
Galego
Etimoloxía: do latín repugnantia.
Pronuncia: /re.puɰ.ˈnan.θja/ ou /re.puɰ.ˈnan.sja/ (AFI)
Substantivo feminino
repugnancia
- Sensación moi intensa de desagrado físico ou moral producida por algo ou alguén, que leva a querer evitalos.
- {{exemplo|Dáme moita repugnancia o cheiro da fábrica. Ver como os enganaba, facíalle sentir repugnancia.
- Aversión que se sinte ou resistencia que se opón a consentir ou facer algo.
- {{exemplo|Dame moita repugnancia acceder aos desexos do meu mozo, aos que me nego}.
- (Filosofía) Incompatibilidade entre dous atributos ou calidades dunha mesma cousa.
Observacións
Nas dúas primeiras acepcións son sinónimos asco, fastío, noxo e repulsión.