pandeiro

Galego

• Etimoloxía: do latín pandurium.

Substantivo masculino

pandeiro (sg: pandeiro; pl: pandeiros)

1. (Música) Instrumento musical de percusión parecido á pandeireta, con todo non posúe arouxos nin cascabeis e, usualmente, é de maior tamaño.
   • Termos relacionados: pandeirada.
2. Persoa que toca este intrumento.
3. (Coloquial) Cu.

Traducións

• Alemán: Tamburin ^(de)
• Castelán: pandero ^(es)
• Francés: pandeiro ^(fr)
• Inglés: pandeiro ^(en)
• Portugués: pandeiro ^(pt), pandeireiro ^(pt)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Portugués

• Etimoloxía: do latín pandurium.

Substantivo masculino

pandeiro (sg: pandeiro; pl: pandeiros)

1. (Música) Pandeiro.
2. (Coloquial) Cu.