ovino

Galego

• Etimoloxía: do latín ovinus.

• Pronuncia: /ɔˈβino̝/ (AFI)

Adxectivo

Rabaño de gando ovino

ovino (ms: ovino; mpl: ovinos; fs: ovina; fpl: ovinas)

1. (Zooloxía) Pertencente ou relativo á ovella, ó carneiro.
   • Exemplo: En Galicia case non se cría gando ovino.
     
     

Traducións

• Castelán: ovino ^(es).
• Inglés: ovine ^(en).
• Francés: ovin ^(fr)
• Italiano: ovino ^(it).
• Portugués: ovino ^(pt).

Substantivo

ovino (ms: ovino; mpl: ovinos; fs: ovina; fpl: ovinas)

1. (Zooloxía) Individuo dos ovinos.

Traducións

• Castelán: ovino ^(es).
• Francés: ovin ^(fr)
• Inglés: ovine ^(en).
• Italiano: ovino ^(it).
• Mirandés: oubino ^(mwl)
• Portugués: ovino ^(pt).

Italiano

• Pronuncia: /oˈvi.no/ (AFI)

Adxectivo

ovino (ms: ovino; mpl: ovini; fs: ovina; fpl: ovine)

1. Ovino.