coruscar

Galego

• Etimoloxía: do latín coruscāre.

• Pronuncia: /koɾusˈkaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

coruscar

1. Emitir luz propia ou reflectida.
   • Sinónimos: brillar, lucir, refulxir, relucir, resplandecer.

Termos relacionados

• coruscante

Traducións

• Alemán: leuchten ^(de)
• Castelán: coruscar ^(es)
• Catalán: brillar ^(ca)
• Chinés: 以服务 ^(zh)
• Francés: briller ^(fr)
• Inglés: shine ^(en)
• Italiano: brillare ^(it)
• Portugués: coruscar ^(pt)

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	coruscar
Xerundio	coruscando
Participio	coruscado, coruscada, coruscados, coruscadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	corusco	coruscas	corusca	coruscamos	coruscades	coruscan
	Copretérito	coruscaba	coruscabas	coruscaba	coruscabamos	coruscabades	coruscaban
	Pretérito	corusquei	coruscaches	coruscou	coruscamos	coruscastes	coruscaron
	Antepretérito	coruscara	coruscaras	coruscara	coruscaramos	coruscarades	coruscaran
	Futuro	coruscarei	coruscarás	coruscará	coruscaremos	coruscaredes	coruscarán
	Pospretérito	coruscaría	coruscarías	coruscaría	coruscariamos	coruscariades	coruscarían
Modo Subxuntivo	Presente	corusque	corusques	corusque	corusquemos	corusquedes	corusquen
	Pretérito	coruscase	coruscases	coruscase	coruscásemos	coruscásedes	coruscasen
	Futuro	coruscar	coruscares	coruscar	coruscarmos	coruscardes	coruscaren
Modo Imperativo	Afirmativo		corusca	corusque1	corusquemos	coruscade	corusquen1
	Negativo		corusques	corusque1	corusquemos	corusquedes	corusquen1
Infinitivo conxugado		coruscar	coruscares	coruscar	coruscarmos	coruscardes	coruscaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín coruscāre.

Verbo

coruscar

1. Coruscar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín coruscāre.

Verbo

coruscar

1. Coruscar.