Ordoño

do Galizionario, dicionario galego na Internet.

Galego

Vexa na Galipedia o artigo acerca de «Ordoño».
  • Pronuncia: [oɾˈðo.ɲʊ] (AFI)

Nome propio

Ordoño

  1. Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Referencias

Arranz Martín, Severino (2007). Etimologías inéditas y curiosas. pp. 91-92. Editorial Verbum. ISBN 9788479625924[Ordóñez] Tiene todas las apariencias de proceder de Fortunius que [...] va a producir el nombre Ordoño'.  (1977). Boletín del Instituto de Estudios Históricos Lorenzo Suárez de Figueroa. Instituto de Estudios Históricos Lorenzo Suárez de Figueroa. [...] Ordoño. Este nombre procede del latín Fortunius, de donde viene Fortunio, Fortuño, Hortuño, Ortoño y Ordoño. Albaigès i Olivart, Josep M. (1993). Diccionario de nombres de personas. p. 192. Edicions Universitat Barcelona. ISBN 8447502643Ordoño. Del germánico Ort-huni, «espada del gigante». Concurrente con Fortunio (v.). Caro Baroja, Julio (1978). Sondeos históricos. p. 46. Txertoa. ISBN 9788471480385El vascuence tiene cierta casuística en torno a la "f" inicial. "Fortun", "Fortunius" parece que, en zonas determinadas, dan "Ortuño" [...].