polígono
Galego
Etimoloxía: do grego antigo πολύγωνον.
Pronuncia: /poˈliɣo̝no̝/ (AFI)
Substantivo masculino
| singular | plural |
| polígono | polígonos |
- Definición: (Matemáticas) Figura plana limitada por lados que forman ángulos
Traducións
- Alemán: Polygon (de).
- Castelán: polígono (es).
- Finés: monikulmio (fi)
- Francés: polygone (fr).
- Inglés: polygon (en).
- Italiano: poligono (it).
- Portugués: polígono (pt).
- Ruso: многоугольник (ru).
Véxase tamén
- Apéndice: Léxico da xeometría
- Na wikipedia polígono
Castelán
- Etimoloxía: do grego antigo πολύγωνον.
Substantivo masculino
| singular | plural |
| polígono | polígonos |
Portugués
- Etimoloxía: do grego antigo πολύγωνον.
Substantivo masculino
| singular | plural |
| polígono | polígonos |
Categorías:
- Galego
- Entradas en galego derivadas do grego antigo
- Entradas en galego con etimoloxía
- Entradas en galego con transcrición fonolóxica
- Substantivos masculinos en galego
- Matemáticas en galego
- Castelán
- Entradas en castelán derivadas do grego antigo
- Entradas en castelán con etimoloxía
- Substantivos masculinos en castelán
- Xeometría en castelán
- Portugués
- Entradas en portugués derivadas do grego antigo
- Entradas en portugués con etimoloxía
- Substantivos masculinos en portugués
- Xeometría en portugués