magnetómetro

Galego

• Etimoloxía: de magneto- e -metro.

• Pronuncia: /maɡneˈtɔme̝tɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

magnetómetro (sg: magnetómetro; pl: magnetómetros)

1. (Física, Metroloxía) Aparello que se empraga para a medición de campos magnéticos (a súa dirección, a súa intensidade...).

Termos relacionados

• magnetometría

Traducións

• Alemán: Magnetometer ^(de)
• Búlgaro: магнитометър ^(bg)
• Castelán: magnetómetro ^(es)
• Catalán: magnetòmetre ^(ca)
• Eslovaco: magnetometer ^(sk)
• Finés: magnetometri ^(fi)
• Francés: magnétomètre ^(fr)
• Hebreo: מגנטומטר ^(he)
• Inglés: magnetometer ^(en)
• Italiano: magnetometro ^(it)
• Lituano: magnetometras ^(lt)
• Neerlandés: magnetometer ^(nl)
• Polaco: magnetometr ^(pl)
• Portugués: magnetómetro ^(pt)
• Sueco: magnetometer ^(sv)
• Turco: manyetometre ^(tr)
• Vasco: magnetometro ^(eu)