elexía

Galego

• Etimoloxía: do latín elegīa, do grego antigo ἐλεγείᾱ (elegeíā).

• Pronuncia: /ɛleˈʃia̝/ (AFI)

Substantivo feminino

elexía (sg: elexía; pl: elexías)

1. (Literatura) Subxénero da lírica consistente nunha composición breve sen fixación temática, que pretende conmover o público, invitar a unha reflexión sosegada ou consolar persoas.

Termos relacionados

• elexíaco

Traducións

• Alemán: Elegie ^(de)
• Asturiano: elexía ^(ast)
• Castelán: elegía ^(es)
• Catalán: elegia ^(ca)
• Chinés: 挽歌 ^(zh)
• Francés: élégie ^(fr)
• Grego: ελεγεία ^(el)
• Inglés: elegy ^(en)
• Italiano: elegia ^(it)
• Polaco: elegia ^(pl)
• Portugués: elegia ^(pt)
• Ruso: элегия ^(ru)
• Vasco: elegia ^(eu)