alcacén

Galego

• Etimoloxía: do árabe qasil.

• Pronuncia: /alkaˈθeŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

alcacén (sg: alcacén; pl: alcacéns)

1. Cereal segado en verde para forraxe.
   • Exemplo: Na miña horta naceron/ rabizas con alcacén;/ Inda na testa che naza/ o que a miña vaca ten.
     
     
   • Sinónimos: ferraia, ferraña.

Termos relacionados

• non estar o alcacén para gaitas

Traducións

• Castelán: alcacer ^(es).