titanio

Grafías semellantes:     titânio

Galego

• Etimoloxía: de titán.

• Pronuncia: /tiˈtanjo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

titanio

1. (Química) Elemento químico de símbolo Ti, número atómico 22 e masa atómica 47,90.

Traducións

• Alemán: Titan ^(de).
• Castelán: titanio ^(es).
• Francés: titane ^(fr).
• Inglés: titanium ^(en)
• Italiano: titanio ^(it).
• Neerlandés: titaan ^(nl).
• Portugués: titânio ^(pt).
• Sueco: titan ^(sv).
• Africáner: titaan ^(af)
• Árabe: التيتانيوم ^(ar)
• Búlgaro: титан ^(bg)
• Catalán: titani ^(ca)
• Chinés: 钛 ^(zh)
• Coreano: 타이타늄 ^(ko), 티타늄 ^(ko), 티탄 ^(ko)
• Danés: titan ^(da)
• Esperanto: titanio ^(eo)
• Estoniano: titaan ^(et)
• Finés: titaani ^(fi)
• Grego: τιτάνιο ^(el)
• Húngaro: titán ^(hu)
• Ido: titano ^(io)
• Islandés: títan ^(is)
• Xaponés: チタン ^(ja)
• Letón: titāns ^(lv)
• Lituano: titanas ^(lt)
• Maltés: titanju ^(mt)
• Manés: çhitaanium ^(gv)
• Mongol: титан ^(mn)
• Occitano: titani ^(oc)
• Polaco: tytan ^(pl)
• Romanés: titan ^(ro)
• Eslovaco: titán ^(sk)
• Esloveno: titan ^(sl)
• Checo: titan ^(cs)
• Vasco: titanio ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

Substantivo masculino

titanio

1. (Química) Titanio.

Esperanto

Substantivo masculino

titanio

1. (Química) Titanio.

Italiano

Substantivo masculino

titanio

1. (Química) Titanio.

Vasco

Substantivo masculino

titanio

1. (Química) Titanio.