André

Galego

• Etimoloxía: do latín Andreas, do grego antigo Ἀνδρέας (Andréas) derivado de ἀνδρεῖος (andreíos) ("viril") e este de ἀνήρ (aní̱r) ("home").

• Pronuncia: [anˈd̪ɾe] ou [anˈd̪ɾɛ] (AFI)

Nome propio

André

1. Nome propio masculino.
2. Apelido.

Termos relacionados

• Andrea

Traducións

• Africáner: Andre ^(af), André ^(af), Andries ^(af)
• Alemán: Andreas ^(de)
• Bielorruso: Андрэй ^(be) (Andreï)
• Bretón: Andrev ^(br)
• Búlgaro: Андрей ^(bg) (Andrej)
• Castelán: Andrés ^(es), Andreas ^(es)
• Catalán: Andreu ^(ca)
• Checo: Andrej ^(cs), Ondřej ^(cs)
• Chinés: 安德鲁 ^(zh) (āndélǔ)
• Croata: Andrija ^(hr)
• Danés: Andreas ^(da), Anders ^(da)
• Eslovaco: Andrej ^(sk), Ondrej ^(sk)
• Esloveno: Andrej ^(sl), Ande ^(sl)
• Esperanto: Andreo ^(eo)
• Estoniano: Andres ^(et)
• Finés: Antero ^(fi), Antti ^(fi)
• Fixiano: Andriou ^(fj)
• Francés: André ^(fr)
• Grego: Ανδρέας ^(el) (Andréas)
• Húngaro: András ^(hu)
• Inglés: Andrew ^(en)
• Islandés: Andrés ^(is)
• Italiano: Andrea ^(it)
• Maltés: Indri ^(mt)
• Neerlandés: Andreas ^(nl), Andries ^(nl), André ^(nl)
• Noruegués: Andreas ^(no), Anders ^(no)
• Occitano: Andreu ^(oc), Andriu ^(oc), Andrieu ^(oc)
• Polaco: Andrzej ^(pl)
• Portugués: André ^(pt)
• Romanés: Andrei ^(ro)
• Ruso: Андрей ^(ru) (Andreï)
• Serbio: Andrija ^(sr), Andrej ^(sr)
• Sueco: Anders ^(sv), Andreas ^(sv)
• Ucraíno: Андрiй ^(uk) (Andriï)
• Vasco: Ander ^(eu)
• Xaponés: アンドリュー ^(ja) (andoryū)

Referencias

Seixas Subirá, Xaime (1977). Catrocentos nomes galegos pra homes e mulleres. p. 15. SEPT. ISBN 9788473370035.