Benxamín

Grafías semellantes:     benxamín

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo Βενιαμίν (Beniamín), do hebreo בִּנְיָמִין‎ (binyamīn).

• Pronuncia: /benʃaˈmiŋ/ (AFI)

Nome propio

Benxamín

1. Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Cognados de «Benxamín» noutras linguas.

Alemán: Benjamin (de). Árabe: بنيامين (ar) Armenio: Բենիամին (hy) Bielorruso: Веніямін (be) Castelán: Benjamín (es) Catalán: Benjamí (ca) Checo: Benjamín (cs) Danés: Benjamin (da) Eslovaco: Benjamín (sk) Esperanto: Benjameno (eo) Finés: Benjamin (fi). Francés: Benjamin (fr). Grego: Βενιαμίν (el) Hebreo: בִּנְיָמִין (he) Húngaro: Benjámin (hu). Inglés: Benjamin (en). Islandés: Benjamín (is) Italiano: Beniamino (it). Latín: Beniaminus (la), Beniamin (la) Manés: Benjamin (gv) Noruegués: Benjamin (no) Persa: بنیامین (fa). Polaco: Beniamin (pl). Portugués: Benjamim (pt). Ruso: Вениамин (ru) Romanés: Beniamin (ro) Sueco: Benjamin (sv) Yiddish: בנימין (yi) (benjomen)

Referencias

Costas González, Xosé-Henrique (1991). 1.000 nomes galegos. Comisión para a Normalización Lingüística.