triángulo rectángulo

Galego

• Etimoloxía: composto de triángulo e rectángulo.

• Pronuncia: /tɾiˈaŋɡulo̝ rɛkˈtaŋɡulo̝/ (AFI)

Locución substantiva masculina

triángulo rectángulo (sg: triángulo rectángulo; pl: triángulos rectángulos)

1. (Xeometría) Triángulo que ten un ángulo recto (de 90 graos).

Traducións

• Inglés: right triangle ^(en), right-angled triangle ^(en)
• Galés: triongl ongl sgwâr ^(cy)
• Polaco: trójkąt prostokątny ^(pl)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da xeometría