tog

Albanés

• Etimoloxía: do protoalbanés *tāga, do protoindoeuropeo *(s)tég-os, de *(s)teg-.

Substantivo

tog

1. Montón, morea.

Bretón

• Etimoloxía: do bretón medio toc.

Substantivo

tog

1. Sombreiro, chapeu.

Inglés

• Etimoloxía: do inglés medio tog, toge, togue, do francés antigo togue, do latín toga.

• Pronuncia: /tɑɡ/ (EUA)

• Pronuncia: /tɒɡ/ (RP)

• Escoitar: «tog» (Reino Unido) (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

tog (sg: tog; pl: togs)

1. Roupa.

Verbo

tog ----

presente	presente (3ª persoa)	pretérito	participio	xerundio
tog	togs	togged	togged	togging

1. Vestir.

Nórdico antigo

Substantivo

tog

1. Corda.

Descendentes

• Islandés: tog
• Feroés: tog
• Noruegués nynorsk: tau, tog
• Noruegués: taug, tøg, tug
• Bokmål: tau
• Sueco antigo: tugh, togh
  • Sueco: tåg
• Danés antigo: tow
  • Danés: tov