endentar

Galego

• Etimoloxía: de dente.

• Pronuncia: /endenˈtaɾ/ /endɛnˈtaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

endentar

1. Saírlle os dentes a un animal ou persoa.

Sinónimos

• dentar, endentecer

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	endentar
Xerundio	endentando
Participio	endentado, endentada, endentados, endentadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	endento	endentas	endenta	endentamos	endentades	endentan
	Copretérito	endentaba	endentabas	endentaba	endentabamos	endentabades	endentaban
	Pretérito	endentei	endentaches	endentou	endentamos	endentastes	endentaron
	Antepretérito	endentara	endentaras	endentara	endentaramos	endentarades	endentaran
	Futuro	endentarei	endentarás	endentará	endentaremos	endentaredes	endentarán
	Pospretérito	endentaría	endentarías	endentaría	endentariamos	endentariades	endentarían
Modo Subxuntivo	Presente	endente	endentes	endente	endentemos	endentedes	endenten
	Pretérito	endentase	endentases	endentase	endentásemos	endentásedes	endentasen
	Futuro	endentar	endentares	endentar	endentarmos	endentardes	endentaren
Modo Imperativo	Afirmativo		endenta	endente1	endentemos	endentade	endenten1
	Negativo		endentes	endente1	endentemos	endentedes	endenten1
Infinitivo conxugado		endentar	endentares	endentar	endentarmos	endentardes	endentaren

1 Vostede(s)