aedo

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ἀοιδός (aoidós, "cantor").

• Pronuncia: /aˈeðo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

aedo (sg: aedo; pl: aedos)

1. Poeta épico da antiga Grecia que cantaba epopeas.

Traducións

• Alemán: Aöde ^(de)
• Castelán: aedo ^(es)
• Catalán: aede ^(ca)
• Francés: aède ^(fr)
• Grego: αοιδός ^(el)
• Inglés: aoidos ^(en)
• Italiano: aedo ^(it)
• Polaco: aojda ^(pl), aoida ^(pl)
• Portugués: aedo ^(pt)
• Ruso: аэд ^(ru)