aboubar

Galego

• Pronuncia: [a.βowˈβaɾ] (AFI)

Verbo

aboubar transitivo e pronominal

1. Sentir un ruído continuo na cabeza debido a un golpe ou caída.
2. Atordarse por un golpe ou ruído.

Sinónimos

• abobar, aloular.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	aboubar
Xerundio	aboubando
Participio	aboubado, aboubada, aboubados, aboubadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	aboubo	aboubas	abouba	aboubamos	aboubades	abouban
	Copretérito	aboubaba	aboubabas	aboubaba	aboubabamos	aboubabades	aboubaban
	Pretérito	aboubei	aboubaches	aboubou	aboubamos	aboubastes	aboubaron
	Antepretérito	aboubara	aboubaras	aboubara	aboubaramos	aboubarades	aboubaran
	Futuro	aboubarei	aboubarás	aboubará	aboubaremos	aboubaredes	aboubarán
	Pospretérito	aboubaría	aboubarías	aboubaría	aboubariamos	aboubariades	aboubarían
Modo Subxuntivo	Presente	aboube	aboubes	aboube	aboubemos	aboubedes	abouben
	Pretérito	aboubase	aboubases	aboubase	aboubásemos	aboubásedes	aboubasen
	Futuro	aboubar	aboubares	aboubar	aboubarmos	aboubardes	aboubaren
Modo Imperativo	Afirmativo		abouba	aboube1	aboubemos	aboubade	abouben1
	Negativo		aboubes	aboube1	aboubemos	aboubedes	abouben1
Infinitivo conxugado		aboubar	aboubares	aboubar	aboubarmos	aboubardes	aboubaren

1 Vostede(s)