abondar

Galego

• Etimoloxía: do latín abundare.

• Pronuncia: /a.βonˈdaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

abondar

1. Ser suficiente.
   • Exemplo: Ben me abondan dúas mazás para a cea.
     
     
   • Sinónimos: alcanzar, bastar, chegar.

Termos relacionados

• Abundar (forma similar).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	abondar
Xerundio	abondando
Participio	abondado, abondada, abondados, abondadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	abondo	abondas	abonda	abondamos	abondades	abondan
	Copretérito	abondaba	abondabas	abondaba	abondabamos	abondabades	abondaban
	Pretérito	abondei	abondaches	abondou	abondamos	abondastes	abondaron
	Antepretérito	abondara	abondaras	abondara	abondaramos	abondarades	abondaran
	Futuro	abondarei	abondarás	abondará	abondaremos	abondaredes	abondarán
	Pospretérito	abondaría	abondarías	abondaría	abondariamos	abondariades	abondarían
Modo Subxuntivo	Presente	abonde	abondes	abonde	abondemos	abondedes	abonden
	Pretérito	abondase	abondases	abondase	abondásemos	abondásedes	abondasen
	Futuro	abondar	abondares	abondar	abondarmos	abondardes	abondaren
Modo Imperativo	Afirmativo		abonda	abonde1	abondemos	abondade	abonden1
	Negativo		abondes	abonde1	abondemos	abondedes	abonden1
Infinitivo conxugado		abondar	abondares	abondar	abondarmos	abondardes	abondaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Francés: suffire ^(fr).