merengue

Galego

• Etimoloxía: do francés meringue.

Substantivo masculino

merengue (sg: merengue; pl: merengues)

1. (Música) Estilo musical, usualmente de ton alegre. Nacido na República Dominicana, onde máis se escoita a súa característica melodía, acompañada pola tambora (tambor de dous parches), a güira e o acordeón.
2. (Alimentación) Doce tipo crema elaborado con claras de ovo batidas a punto de neve con azucre e cocidas ou non, que se adoita usar para cubrir ou reencher doces ou para comer así.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música