can de caza

Galego

• Etimoloxía: composto de can e caza.

Locución substantiva masculina

can de caza (sg: can de caza; pl: cans de caza)

1. Tipo de can que ten unhas características e habilidades propias para levar á caza os cazadores.

Traducións

• Alemán: Jagdhund ^(de)
• Castelán: perro de caza ^(es)
• Francés: chien de chasse ^(fr)
• Inglés: hunting dog ^(en), gun dog ^(en), hound ^(en)
• Italiano: cane da caccia ^(it)
• Portugués: cão de caça ^(pt)
• Finés: metsästyskoira ^(fi)
• Xeorxiano: სანადირო ძაღლი ^(ka) (sanadiro dsaghli)
• Catalán: gos de caça ^(ca)
• Sueco: jakthund ^(sv)
• Checo: lovecký pes ^(cs)
• Turco: av köpeği ^(tr)
• Coreano: 사냥개 ^(ko) (sanyanggae)
• Xaponés: 猟犬 ^(ja) (ryōken)
• Neerlandés: brak ^(nl)