xentilicio

Galego

• Etimoloxía: do latín gentīlicius, de gentīlis.

• Pronuncia: /ʃentiˈliθjo̝/ (AFI)

Adxectivo

xentilicio (sg: xentilicio; pl: xentilicios)

1. Dise do adxectivo que define unha persoa polo seu lugar de procedencia ou de morada.

Substantivo masculino

xentilicio (sg: xentilicio; pl: xentilicios)

1. Nome dado aos habitantes dun lugar.
   • Termos relacionados: etnónimo.

Traducións

• Alemán: Volksbezeichnung ^(de), Demonym ^(de)
• Asturiano: xentiliciu ^(ast)
• Castelán: gentilicio ^(es)
• Catalán: gentilici ^(ca)
• Esperanto: loĝnomo ^(eo)
• Francés: gentilé ^(fr)
• Grego: πατριδωνυμικό ^(el)
• Inglés: gentilic ^(en), demonym ^(en)
• Italiano: gentilizio ^(it)
• Neerlandés: inwonersnaam ^(nl), demoniem ^(nl)
• Occitano: gentilici ^(oc)
• Portugués: gentílico ^(pt)
• Romanés: demonim ^(ro), etnonim ^(ro), gentiliciu ^(ro)
• Ruso: этнохороним ^(ru)
• Sueco: invånarnamn ^(sv), demonym ^(sv)