planador

Galego

• Etimoloxía: de planar.

• Pronuncia: /planaˈðoɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

planador (sg: planador; pl: planadores)

1. Aeronave que voa aproveitando as correntes do aire.

Adxectivo

planador (ms: planador; mpl: planadores; fs: planadora; fpl: planadoras)

1. Dise daquilo que plana ou aboia.

Termos relacionados

• planadoira
• planadora

Formas incorrectas

• planeador, castelanismo

Traducións

• Castelán: planeador ^(es).