ovo

Galego

Ovo de galiña.

• Etimoloxía: do latín ovum.

• Pronuncia: [ˈɔ.βʊ] (AFI)

Substantivo masculino

ovo (sg: ovo; pl: ovos)

1. (Bioloxía) Cigoto: célula resultante da fecundación da célula reprodutora feminina (ovocito) pola célula reprodutora masculina (espermatozoide). É o primeiro produto da reprodución sexual.
2. (Bioloxía) Corpo producido polas femias dos animais ovíparos, formado polo ovocito, normalmente fecundado, máis diferentes substancias nutritivas das que se alimentará o embrión no seu desenvolvemento.
3. (Alimentación) O anterior pero referido unicamente ós utilizados na alimentación humana. Se non se especifica outra cousa enténdese o procedente da galiña, pero tamén se consomen ovos de pata, paspallás e, noutras latitudes, doutras especies de aves.

Traducións

• Alemán: Ei ^(de)
• Aragonés: buebo ^(an)
• Asturiano: güevu ^(ast)
• Atikamekw: wow ^(atj)
• Castelán: huevo ^(es)
• Catalán: ou ^(ca)
• Cheién: vôvotse ^(chy)
• Cheroqui: ᎤᏪᏥ ^(chr)
• Cree: wâwi ^(cr), ᐋᐧᐃᐧ ^(cr)
• Francés: oeuf ^(fr)
• Inglés: egg ^(en)
• Italiano: uovo ^(it), ovo ^(it)
• Náhuatl: atetl ^(nah), tetl ^(nah)
• Portugués: ovo ^(pt)
• Vasco: arrautza ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: de ovar.

Verbo intransitivo

ovo

1. Definición impropia: primeira persoa do singular, presente do indicativo do verbo ovar.

Italiano

• Etimoloxía: do latín ovum.

Substantivo masculino

ovo (sg: ovo; pl: ova)

1. Ovo.

Variantes

• uovo

Portugués

• Etimoloxía: do latín ovum.

Substantivo masculino

ovo (sg: ovo; pl: ovos)

1. Ovo.