coroide

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo χοροειδής (khoroeidês), de χόριον (khórion).

• Pronuncia: /koˈɾɔjðe̝/ (AFI)

Substantivo feminino

coroide (sg: coroide; pl: coroides)

1. (Anatomía) Membrana escura e vascular do ollo profusamente irrigada con vasos sanguíneos e tecido conectivo, que se atopa entre a esclerótica e a retina, coa función de nutrir esta e o cristalino.

Termos relacionados

• coroideo
• coroidite

Traducións

• Alemán: Aderhaut ^(de)
• Castelán: coroides ^(es)
• Catalán: coroide ^(ca)
• Finés: suonikalvo ^(fi), korion ^(fi)
• Francés: choroïde ^(fr)
• Inglés: choroid ^(en)
• Italiano: coroide ^(it)
• Polaco: naczyniówka ^(pl)
• Portugués: coroide ^(pt)
• Ruso: хориоидеа ^(ru)
• Sueco: åderhinna ^(sv)
• Vasco: koroide ^(eu)