Galego

Etimoloxía: do latín catholicus, do grego antigo καθολικός (katholikós), composto de κατά (katá) e ὅλος (hólos).

Pronuncia: /kaˈtɔliko̝/ (AFI)

Adxectivo

católico (ms: católico; mpl: católica; fs: católicos; fpl: católicas)

Pertencente ou relativo á Igrexa cristiá orixinada na parte occidental do Imperio Romano, hoxe estendida por todo o mundo, que recoñece como cabeza ao papa; relativo ao catolicismo.
Pertencente ou relativo ao cristianismo occidental, especialmente aos grupos orixinados como cismas ou escisións da devandita Igrexa.
(Culto) Universal, común a toda persoa ou grupo.
- Observacións: Esta acepción, a orixinal de «católico», hoxe limítase ao eido literario e culto.

Traducións

(1) Relativo ao catolicismo.

Alemán: katholisch ^(de).
Armenio: կաթոլիկ ^(hy).
Castelán: católico ^(es).
Catalán: catòlic ^(ca).
Checo: katolický ^(cs).
Danés: katolsk ^(da).
Finés: katolinen ^(fi).
Francés: catholique ^(fr).
Grego: καθολικός ^(el).
Húngaro: katolikus ^(hu).
Inglés: Catholic ^(en), Roman Catholic ^(en).
Italiano: cattolico ^(it).
Neerlandés: katholiek ^(nl).
Polaco: katolicki ^(pl).
Portugués: católico ^(pt).
Romanés: catolic ^(ro).
Ruso: католический ^(ru).

Substantivo

católico (ms: católico; mpl: católica; fs: católicos; fpl: católicas)

Traducións

(1) Que profesa o catolicismo.

{3}}

Referencias

Rodríguez González, Eladio. Diccionario enciclopédico gallego-castellano. p. 527. Galaxia. ISBN 9788482884288. CATÓLICO,-CA adj. Católico, universal, común a todos [...].