branch

Inglés

Substantivo

branch (sg: branch; pl: branches)

1. Póla, rama.
2. Ramal [dun río].
3. Bifurcación [dun camiño].
4. Sucursal [dunha compañía ou banco].

presente	presente (3ª persoa)	pretérito	participio	xerundio
branch	branches	branched	branched	branching

Verbo intransitivo

branch

1. Ramificarse.
2. Bifurcarse [un camiño].