bordelés

Galego

• Etimoloxía: de Bordeos.

• Pronuncia: /boɾðɛˈles/ (AFI)

Substantivo

bordelés (ms: bordelés; mpl: bordeleses; fs: bordelesa; fpl: bordelesas)

1. (Xentilicio) Habitante ou natural de Bordeos (Francia).

Traducións

• Castelán: bordelés ^(es), burdigalense ^(es)
• Francés: Bordelais ^(fr)
• Inglés: Bordelais ^(en)
• Italiano: bordolese ^(it)
• Portugués: bordalês ^(pt)

Adxectivo

bordelés (ms: bordelés; mpl: bordeleses; fs: bordelesa; fpl: bordelesas)

1. Relativo ou pertencente a Bordeos e a súa xente.

Traducións

• Castelán: bordelés ^(es), burdigalense ^(es)
• Francés: bordelais ^(fr)
• Italiano: bordolese ^(it)
• Portugués: bordalês ^(pt)