silencio

Galego

• Etimoloxía: do latín silentium.

• Pronuncia: [siˈlɛn.θjʊ], [siˈlen.θjʊ] (estándar), [siˈlen.sjʊ] (con seseo) (AFI)

Substantivo masculino

silencio (sg: silencio; pl: silencios)

1. (Acústica) Falta de son.
2. Feito de estar calado, sen facer ruído, sosesago.
3. Acción de non expresar os pensamentos, nin oralmente nin por escrito.
4. Falta de mención dunha cousa, falta de probas sobre un tema, un feito.
5. (Música) Signo que se utiliza en música para medir a duración dunha pausa. Cada figura musical ten o seu silencio, e o valor deste está en correspondencia coa que representa. Pódese considerar que o silencio é unha nota que non se executa.

Traducións

• Francés: silence ^(fr)
• Italiano: silenzio ^(it)
• Kotava: amlit ^(avk)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música